Cuma akşamı eşim iş seyahatinden dönene kadar FULL MOTİVASYON ve FULL TEMPO giden programım, sevgili eşimin dönüşüyle tepetaklak oldu!
Hafta sonu fecaatti! Çok ama çok yoğundu işlerim. Her şeye yetişmeye çalışmaktan yoruldum, gerildim ve bilerek, isteyerek, dileyerek; programımı katlettim!
Bu sabah kalktığımdan beri de bu depresif halim devam etmekte... Evde dünya kadar yapılacak iş bi tarafta, ofisten eve getirdiğim bi dünya dosya işi diğer tarafta... Çarşıda halledilmesi gereken işler, kişisel bakımımla ilgili yapmam gerekenler de cabası...
Ben n'apıyorum; oturdum blog yazıyorum!
Canım hiçbir şey yapmak istemiyor, gidip akşama kadar uyumaktan başka...
! ! !
Of! Depresyon iznine çıkıyorum!
1 Mart'daki güncellenmiş etkinlik yazıma kadar bana müsade...
2 yorum:
bence blog yazman depresyonun ilaci. kendini kotu hissediyorsan yapman gereken en onemli is.
diyet yapa yapa sunu ogrendim. bu uzun bir yol onemli olan hic dusmemek degil..her dususun ardindan kalkip yola devam etmek bence. sen ne dersin?
Tamamen katılıyorum ve o yüzden de düşüp düşüp kalkıyorum; aynen şimdi olduğu gibi :))
Yorum Gönder