Saat gece yarısı oldu. 84. günü boş geçmemek için birkaç kelam edip, gidiyorum.
Bugün için niyetlendiğim; ayakları uzatmacalı, tembel tembel takılmacalı Pazar günü formatı maalesef yine olamadı. Zaten kaç haftadır hevesim kursağımda kalıyor.
Bugün öğleyin bir cenazeye katıldım. Sonrasında yaptığım hasta ziyaretiyle, bozuk olan moralim ve sinirlerim iyice bozuldu. Bir sonraki durak olarak planladığım, bir arkadaşımın doğumgününü kutlama ziyaretini de bu yüzden iptal edip, telefonla kutladım; gidip de insanların da keyfini kaçırmamak için... Eve geldim, ağrıyan başımı sıktım ve yattım tâ ki akşama kadar. Sonrası akşam yemeği, ardından çay faslı. Annemler vardı yemekte, ablam da kocaman bir kutu tatlı ve hediyeleriyle gelmiş, günümüzü kutlamak için sağolsun.
Özetle, duygusal yoğunluğu yüksek bir gündü. Bunun etkisi oldu mu bilmem ama yarının klasik pazartesiden önceki son gün olmasının kesin etkisi vardı; "aklımda kalacağına midemde kalsın" sözünü harfiyen uygulamamın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder