21 Ocak 2013 Pazartesi

2. Dönem: 18 - 19 ve 20. Günler

Bu aralar yine işler güçlerin üst üste yığıldığı dönemlerdeyim.

Cumartesi aralıksız çalıştım. Herkes çıktı, ben hâlâ şunu da bitireyim, buna da göz atayım diye kaptırdığım için, saatin farkında değildim; tâ ki eşim arayana kadar...

Pazar günü iş tempom evde de devam etti; bititrmem gereken çalışmamı tamamlamaya çalıştım. Böyle yoğun çalışınca, yemekle münasebetim de minimum seviyede oluyor ki bu da işime geliyor aslında...

Yoksa...

Bir pazar günü, hava soğuk ama ev sıcacık,  mutfak baştan çıkarıcı lezzetlerle dolu... Bir taraftan TV karşısında miskinlik yaparken, diğer taraftan da gönlü gezdirip "kendime ne ısmarlasam" diye düşünmek ve mutfakla pofuduk koltuk arasında mekik dokumak...

İşten bile değil...

Neyse, öyle böyle 21 gün geçti.

Bugün 3. haftayı tamamladık. Bir düşünüyorum sanki değil 3 hafta, aylardır normo-protein diyeti yapıyorum, çok uzun zaman olmuş, eh biraz da zorlanmışım... Bir de düşünüyorum, en zor bölümü bitti gibi; ne zaman başlamıştım yahu, daha dün gibi... Yani tuhaf bir ruh halindeyim.

Yarın için tartıdaki beklentimi çok yüksek tutmuyorum. Çünkü bu 3 haftanın en önemli gereklerinden birini, sporu HİÇ yapmadım. Halbuki geçen sefer haftada 3 veya 4 kez yürümüştüm, 60'ar dakikadan az olmamak kaydıyla hem de... Ama bu 3 hafta "hiç spor" neredeyse... Elbette bunun tartıdaki sonuçlarına katlanacağız.

Buna bir de bağırsaklarımın, benim tembelliğime uyarak çalışmayı yavaşlatması, hatta durdurmalarını eklersek; yarın sabah tartı günü mutluluğum beklediğimden az olabilir.

Ne olursa olsun,  "yola girmiş olmaktan" mutluyum, umut doluyum...







4 yorum:

... dedi ki...

resmen sabahi dort gozle bekliyorum:)
lutfen hemen yaz.

ablacim, benim bu aralar canim sevdiklerimden birinin saglik durumalrina pek sykkyn.
istahim iyi degil, ama saldim sanki:(
noldu yine, anlamadim:(
cok uzgunum, hem sevdigime, hem diyetimin kotu gidisine.
huzursuz huzursuz yatiyorum gunlerdir yatagima:(

insallah sen yarin sabah guzel seyler yazarsin, sana sevinirim.
iyi geceler...

...Bebişlerim... dedi ki...

Spor yapınca yapasın geliyor ama bir ara verdin mi Allah yandın. Ben de bu sabah olduğu gibi uyuşukluk olmasa tartıda bunun karşılığını almak vardı ama olsun :) zararın neresinden dönersek kar bence :)

Terazi dedi ki...

Sevgili InceBelli, hemen yazamadım, kusura bakma... İş dönüşü ancak fırsatım oldu.

Öncelikle sevdiğin insan için geçmiş olsun demek isterim. Hayırlısı ile sağlığına kavuşur umarım.

Hayat dümdüz, 4 şeritli otoban değil ki canım benim... Bir süre düz gidiyorsun, sonra bir bakıyorsun yol bozuluyor; virajlar, inişler, çıkışlar, kocaman çukurlar... Doğal olarak, biz de hem ruhen, hem bedenen bu yol durumlarına uyum sağlıyoruz ama maalesef hep aynı modda olmamız gerektiği zannıyla kendimizi çok da fazla kasıyoruz!

Kendini çok üzme desem; hele diyetinin gidişine falan, asla... Her şey olacağına varıyor, bizler üzüldüğümüzle kalıyoruz.

Konsantrasyonun kaybolur gibi olduğunda, buralardan kopma, yazmasan da oku; çünkü -kendi adıma söyküyorum- blogdan koptuğum zamanlarda hedeflerim de buzlu camların arkasına saklanıyorlar ve onları hatırlamakta zorlanıyorum.

Bak "kelin ilacı" falan demeden yazdım yine :))

Terazi dedi ki...

Ah Spor Vah Spor!

Sevgili bebişlerim, ne yapsam bilemiyorum; adaklar mı adasam acaba düzenli spora başlayayım diye, yoksa kendime ültimatom mu versem...

Ya da bir spor hocası mı tutsam, yok canım gerçek değil; "sanal bir hoca"! Haftada 3 gün gelip spor yaptırsa bana, ben de ücret ödesem kendisine; spor yaparsak 50 lira, yapmadığım günler 100 lira!!!

Bu işten kim kazançlı çıkar, kim kaybeder; çözemedim ama :)))