Bir an gelecek ve...

Dün -pazartesi- sabah her şey her zaman olduğu gibi başladı aslında...

Fakat öyle devam etmedi.

İşe gitmek için hazırlandığım sırada, aralıklarla yaşadığım ve ne olduğunu tam olarak anlamlandıramadığım 3 atak geçirdim!

Beynimden saniyeler içinde geçen ve ne olduğunu tam olarak bilemediğim düşünceler, tanıdığımı zannettiğim ama bir türlü çıkartamadığım görüntüler silsilesi... Bunları biliyorum, tanıyorum ama nereden diye hatırlamaya çalışıp, hatırlayamadıkça da kendimi kötü hissettiğim saniyeler... İlki duşta, ikincisi saçlarımı kuruturken ve sonuncusu da sanırım evden çıkmadan son hazırlıklarımı yaptığım sırada oldu. Korktum kendimden... Beynim isyan ediyordu galiba bir şeylere ve "yavaşla" mesajı veriyordu. Bilgisayar, telefon, tablet, televizyon, vb. hiçbir elektronik görmek istemedi gözüm. Hani bir anda her şeyi bırakıp, inzivaya çekilen insanlar vardır ya... Bir tatil kasabasına veya çok uzaklarda bir köye yerleşip, elini eteğini dünyadan çekenler... Anladım onları!

İşe geldim mecburen. İlk yaptığım internetten bir meditasyon müziği açmak oldu; yavaş ve sakinleştirici... O gün şaşkın, nispeten yavaşlamış bir halde geçti. Bugün güne ürkek başlasam da, gün içinde yavaş yavaş yine başladı eski tempo... Ve şükür tekrarlamadı o tuhaflık bir daha...

Arkadaşım araştırmış, üç sebep söyledi:

1. Son zamanlarda yapılan sert diyetler (kabul etmiyorum, 4 aydır diyet yapmıyorum ben...)
2. Demir eksikliği (evet, olabilir...)
3. Stres! (evet, kesinlikle bu da olabilir...)

Hepimiz deriz ya; sağlığımızın kıymetini bilelim. Ruh sağlığı ise hepsini kapsayan büyük kümeymiş... Bunu da anladım!

Bir de hayata sadece pamuk ipliğiyle bağlı olduğumuzu hatırladım.