Bu sabah tartıdan sonra sonucu doktoruma bildirdim. Yeni programım gelene kadar da aynı 5 öğünlü programla devam etmeye karar verdim.
Sabah kahvaltı, 1.ara öğün (meyve+yoğurt), öğle yemeği ve akşam yemeği tam listeye uygundu fakat 2. ara öğünümü (saatini geçirdiğim için) atlamak zorunda kaldım.
Akşam yemeğinden sonra, 2 akşamdır beni şöyle bir yoklayan "tatlı isteği" yine başgösterdi. Çayımı aldım, mutfakta şöyle bir dolandım... Geçen sefer geldiğinde tadına bakamamıştım; Azerbaycan'dan gönderilen tatlının kutusunu açtım, kalan son birkaç dilimden birini tabağıma aldım. 1 tane de tuzlu kurabiye koydum yanına...
Hemen yemedim. Önce 1 bardak çay içtim. İkinci bardağı doldurup tekrar yerime geçtiğimde aldım tabağı elime. "Ben bunu hakettim! 2 aydan sonra, doktorum da bu hakkı bana tanırdı muhakkak. Üstelik 2. ara öğünümdeki kek, kurabiye seçeneğini de kullanmadım..." dedim içimden. Sonra çok yavaş bir şekilde o bir dilim tatlıyı ve kurabiyeyi yedim...
Eskiden; önce tabağı hazırlarken 1-2 tane ağzıma atar, sonra tabağa ne koymuşsam silip süpürür, en son da boş tabağı mutfağa götürdüğümde yine atardım ağzıma oralardan neler gözüme kestirmişsem... Yani delice ve kontrolsüzce bir yeme işlemi vuku bulurdu eskiden...
Otokontrolümün bu manada gelişiyor olması, mutlu ediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder